OPINIE - Martin Sommer − 13/01/13, 08:20
© ANP. Een damhert in de Amsterdamse waterleidingduinen
De wolf schijnt Nederland binnen te dringen. Geen goed idee, vindt Martin Sommer. 'Je hoort wel dat Nederland her en der de kluts kwijt is. In de omgang met aaibaar groot wild staat dat wel vast.'
Is het gezond verstand definitief op zijn retour? Je zou het zeggen.
De wolven komen er aan, sterker, ze schijnen er al te zijn. Een mevrouw in Arnhem, Desirée Versteeg - ze werkt bij een mortuarium heeft
er een gezien.
De eerste wolf in Nederland sinds 1897. Het verhaal stond in The Economist. Vele harten gaan nu sneller kloppen. Ook het hart van de
wolvenman die ik op de radio hoorde met zijn wens voor 2013: dat er wolven mogen komen en dat ze in Nederland maar wellekome
mogen zijn.
Ik hoop dat ze wegblijven. Je hoort wel dat Nederland her en der de kluts kwijt is; in de omgang met aaibaar groot wild staat dat wel vast.
Het patroon gaat als volgt. Meestal worden ze uitgezet: bevers, wilde zwijnen, wilde paarden, otters of herten. Dan gaat het goed, te goed.
Er komen er te veel en vervolgens moet er worden geschoten. Vol is tenslotte vol. Maar nee, dan komt de tweede traan, zoals Milan
Kundera de sentimentaliteit van het zigeunerjongetje noemde.
Damhertenplaag
Neem de damhertenplaag van de Amsterdamse Waterleidingduinen in Bloemendaal. De klachtenlijst van de gemeente over 2012 is net uit, www.bloemendaal.nl/damherten. Dame, 85, met dertig herten op haar oprit. Ze is bang, wil dat iemand ze komt wegjagen. Mevrouw met tuin, haar levenswerk. Ze is net terug van vakantie, herten of reeën hebben de hele tuin leeggegeten. Automobilist heeft aanrijding gehad met damhert. Schade 4.500 euro, verzekering dekt niet. Bij een kwekerij is een kudde door het hek gebroken. Voor niets gewerkt. Zo gaat het door, tien vel lang. Er wordt al jaren geklaagd. Het verkeer langs de duinrand is gezien de vele waarschuwingsborden levensgevaarlijk. De provincie wilde wel afschieten. Maar de Waterleidingduinen zijn van de gemeente Amsterdam en de progressieve meerderheid van de gemeenteraad is tegen. Daarom staat er sinds kort een hek maar ook over dat hek is kwestie. Daarachter liggen de laatste tijd nogal wat mannetjesherten te sterven. De suggestie is: van de honger. Krantenkoppen als Killing fields in Bloemendaal houden de woede op peil. Ik ging ter plaatse op safari en trof boswachter Jan Piet Heeremans, een rossige Noord-Hollander van het prettige niet lullen maar poetsen-soort.
Afgeschoten
Hier wandelt een Amsterdams publiek, zegt Heeremans in zijn terreinwagen. 'Die hebben er een andere kijk op. Dus dan ligt er een halfdood hert. Bij mij staat vervolgens de dierenambulance op de stoep. Op de Veluwe heb je dat minder, daar wordt het teveel aan wild gewoon afgeschoten.' Meestal wordt de omgang met de natuur op zijn sociaal-psychologisch geduid. Als spiegel van de grotestadsvervreemding of de globalisering, de vervuiling. Dat leidt allemaal tot hosanna voor het onschuldige dier. Bambi moet worden gered. Een meneer schrijft in Het Parool: 'Er zijn te veel damherten staat in de krant. Dat is niet de mening van de herten zelf, maar van de mens. En waarom? Omdat er te veel mensen zijn, maar die worden natuurlijk niet zomaar afgeknald.'
Bultrug-gate
Voor een gek ga je opzij, zei mijn tante. Maar deze redenering heeft machtige vrienden. Het onschuldige dier beschikt over een lobby waar Shell nog wat van kan leren. Dat zag je ook bij bultrug-gate. Toen Lenie 't Hart van de zeehondencrèche zich kwaad maakte, kon de politiek haar niet negeren. Faunabescherming of de Stichting Duinbehoud 'procederen tot het gaatje', aldus de provincie Noord-Holland. De provincie had wel tot afschot willen overgaan maar de voorzieningenrechter stak daar een voorlopig stokje voor. Wat of wie vertegenwoordigen die stichtingen eigenlijk? Nu is er dan een duur hek en de rekening is niet door de Faunabescherming betaald maar door de gemeente Amsterdam. Zo'n hek is trouwens strijdig met de ecologische hoofdstructuur, het romantische leerstuk van de vrije doorgang voor wilde dieren. Zodoende zijn er ook weer activisten die afgelopen weekeinde het hek 's nachts hebben opengezet. Vrijheid blijheid en een mooi geweten is een rustig bezit. In een weiland zag ik tientallen herten met woeste geweien staan grazen. Niet fijn voor de omwonenden en de verkeersveiligheid.
Geen oplossing
Dat hek is natuurlijk geen oplossing. De damherten fokken rustig door, met een zachte winter groeit de kudde jaarlijks 20 procent, schat Jan Piet Heeremans. Je kunt beter vroeger dan later ingrijpen, anders moet je er steeds meer afschieten. Daar willen de dierenliefhebbers vooralsnog niks van weten. Bijkomend voordeel is dat Bloemendaal en Overveen nogal welvarend zijn. Zo stelde journalist Gerard Mulder een tijdje terug tevreden vast dat de schade waarover werd geklaagd, helemaal niet bestond. En trouwens, waarom zouden we de rijken ter wille zijn. Die VVD-stemmers kunnen toch zelf wel een hek om hun tuin betalen? We rijden door de Waterleidingduinen, een ingenieus stelsel van kanalen en filtersystemen voor het drinkwater van de hoofdstad. Het is eigenlijk een industriegebied, wel het mooiste industriegebied van Nederland. In de jaren zestig zo aangelegd, komt geen pomp aan te pas, zegt Heeremans. Dat zou nu vast niet meer mogen van de Stichting Duinbehoud. Dat is de crux. Is het gezond verstand definitief op zijn retour? Je zou het zeggen. De gemeente Amsterdam erkent omfloerst dat er op termijn heus herten gaan worden afgeschoten. Maar eerst moet dat hek worden gemonitord. Uiteraard. En daarna mogen we nog altijd niet over schieten praten. Het heet faunabeheer, van de faunabeheerseenheid. En aanvullende maatregelen. Tsjonge, ze zeggen wel dat de politieke correctheid op de terugtocht is. Eén ding is zeker. Die wolven moeten we hier niet hebben. Dat kan Nederland beslist niet aan. Martin Sommer is politiek commentator van de Volkskrant.